در میان تعالیم ادیان الهی درباره والدین و حقوق آنها، نگاه مکتب اهل بیت (علیهم السلام) به این مساله از ویژگی های خاص و ظریفی برخوردار است. به عنوان نمونه، هنگامی که در مکتب امام هشتم، امام علی بن موسی الرضا (علیه السلام) می نشینیم، آن حضرت این گونه به ما می آموزند که:

 قالَ الصادِقُ علیه السلام: بِرُّ الْوالِدَیْنِ مِنْ حُسْنِ مَعْرِفَةِ الْعَبْدِ بِاللّهِ اِذْ لا عِبادَةَ اَسْرَعُ بُلُوغا بِصاحِبِها اِلى رِضَى اللّهِ مِنْ حُرْمَةِ الْوالِدَیْنِ الْمُسْلِمَیْنِ لِوَجْهِ اللّه (بحارالانوار ،ج 74 ،ص 77)

پدر و مادر نشانه شناخت شایسته بنده خداست. زیرا هیچ عبادتى زودتر از رعایت حرمت پدر و مادر مسلمان به خاطر خدا انسان را به رضایت خدا نمى رساند 

نیکی به پدر و مادر در نهج البلاغ

فحق الوالد على الولد ان یطیعه فى كل شى ء الا فى معصیه الله سبحانه

در كلمات قصار 391 مى فرماید: پس حق پدر بر فرزند آنست كه پدر را در هر چیز اطاعت و پیروى نماید مگر در نافرمانى از خداوند سبحان "كه در نافرمانى خدا طاعت پدر واجب نیست".

وَقَضى رَبُّكَ اَلاَّ تَعْبُدُوا اِلاَّ اِیّاهُ وَبِالْوالِدَیْنِ اِحْسانا اِمّا یَبْلُغَنَّ عِنْدَكَ الْكِبَرَ اَحَدُهُما، اَوْ كِلاهُما فَلا تَقُلْ لَهُما اُفٍّ وَلا تَنْهَرْهُما وَقُلْ لَهُما قَوْلاً كَریما...سوره اسراء،(23)

و خداى تو حكم فرموده كه، هیچ كس را جز او نپرستید و به پدر و مادر نیكى كنید اگر هر دو یا یكى از آنها به پیرى برسند (كه موجب رنج و زحمت باشند) زنهار كلمه اى كه رنجیده خاطر شوند مگو و كمترین آزار به آنان مرسان و با ایشان با احترام و بزرگوارانه سخن بگو.
و همیشه پر و بال تواضع و تكریم را با كمال مهربانى نزدشان بگستران و بگو: پروردگارا، به پدر و مادرم رحمت و مهربانى فرما، آنگونه كه آنان مرا در كوچكى تربیت كردند.

گرچه هستى ما از خداست، لیكن سبب زندگى و وجود ما، پدر و مادر است و ما شاخه اى از وجود این دو عزیزیم و میوه اى از بوستان محبّت و تربیت و مهر و عاطفه بى نظیر پدر و مادریم.
انسان فراموشكار، وقتى به قدرت و موقعیتى رسید، دوران عجز و كوچكى خویش را از یاد مى برد و پدر و مادر و زحمات طاقت فرساى آنان را فراموش مى كند، و چه ناسپاسى و كفرانى بدتر از این؟
انسانیّت و اخلاق ایجاب مى كند كه پاسدار این دو گوهر باشیم و در حال حیاتشان از نیكى و احسان و پس از مرگشان از صدقات و یاد نیك غفلت نكنیم. ما امتداد وجودى والدین خودیم و فرزندان ما تدوام وجود مایند، چگونگى برخورد ما با پدر و مادر و احترام و نیكى ما به آنان سبب مى شود: كه فرزندان ما نیز در نسل آینده، حق شناس و قدردان و نیكوكار به بار آیند. فرزندان ما همانگونه خواهند بود كه ما با والدین خویش رفتار مى كنیم.
بارى ... اداى حقّ والدین و انجام سپاس زحمات آنان نیز مانند حقّ خدا و شكر نعمتهایش از عهده توانائى ما خارج است و تنها باید زبان به عجز بگشائیم و بال تواضح و فروتنى به زیر پاى آندو فرشته بگستریم.
با اینحال، توجّه به مقام پدر و مادر و شناخت قدر و منزلت آنان نزد خداوند، زمینه اداى بخشى از حق بزرگ آنان را فراهم مى سازد.
روایاتى كه در این مجموعه چهل حدیث والدین مطالعه مى كنید، ما را با گوشه اى از وظایف خود در برابر والدین آشنا مى كند.
توفیق الهى یارمان باد كه از نیكو كاران به پدر و مادر خویش به حساب آئیم چرا كه رضایت خدا در رضایت آنان است.
خدایا! ما را قدردان زحمات پدر و مادر بگردان.
خدایا! ما را به تربیت نسلى با ایمان و حق شناس و پاكدل و نیكوكار موفق بدار.